Hoop

Twee jaar geleden schreef ik het volgende op dit blog.
'Tired. Of the travelling. Of myself and my ever turning mind and a trillion of thoughts. Wondering if I am normal. If this is normal. Fighting my stumbling emotions going from happiness to anger and back again throughout the day. What is it that I am fighting for? Why can happiness not stay a little longer. What is it that I am waiting for? What is that little voice trying to tell me? To relax, accept, fight, let go, change 180 degrees or what?'.

Ik was wanhopig.
Ten einde raad.
Wist het echt niet meer.
Was mezelf compleet kwijt.

Inmiddels is er heel veel gebeurd.
Heb ik stappen gezet.
Moeilijke knopen doorgehakt.
Ben ik door een super diep dal gegaan waarvan ik niet dacht dat het bestond.
Gek werd ik.
Wanhopig.
Hysterisch.

Fast forward 2019.
Dit jaar startte heel anders dan 2018.
Ik ben gegroeid.
Voel de flow weer.
Kan weer genieten.
En blij zijn.
Energiek.
Met heel veel plannen.
Misschien wel weer teveel.
Dat is mijn oude ik.
Gelukkig is zij er nog.

De uitdaging is nu:
Kies en focus.
Focus eerst op mijn gezondheid.
Mentaal en fysiek.
Is dat niet egoïstisch?
Nee.
Want je kan anderen niet helpen als je niet eerst jezelf helpt.
Ik investeer in mezelf.
En groei stapje voor stapje.
Elke dag opnieuw.
Met focus.
En stilte.

Ik ben dankbaar
Voor iedereen en alles
die er voor me waren en zijn
op wat voor manier dan ook
En ik hoop dat ik mijn manier
anderen ook kan helpen

Namasté

Wanhoop

'Tired. Of the travelling. Of myself and my ever turning mind and a trillion of thoughts. Wondering if I am normal. If this is normal. Fighting my stumbling emotions going from happiness to anger and back again throughout the day. What is it that I am fighting for? Why can happiness not stay a little longer. What is it that I am waiting for? What is that little voice trying to tell me? To relax, accept, fight, let go, change 180 degrees or what?'.